Zırh
Gecikmiş bir paydosun anonsu bu duyulan
Hayır! Hiç kimse için istavroz çıkaramam!
Ah şu Roma’yı yıkan bizdeki üstün akıl
Ne çok azmettiriyor metruktaki güneşi
Sarsıyor savsaklayan canlı, sersem kim varsa
Tutunca kıvamını hercai menekşeler
Bir vaşak geçirince tenime dişlerini
Her ân, kısık ateşli bir isyana dönüyor
Bunu hiç duyurmayacak hükümet sözcüleri
Ana arterlerine kan ve küfür tıkanan
Şehrin Türk kumaşından kendime bir pay biçtim
Asıldı yasak listesine soyadım
Serildi çarşaf çarşaf ortaya düşünceler
Anlayabilselerdi aklanmış sayılacaktım
Kuruturken gençliği tüm kolektif bankalar
Ve milletler onadıkça birleşmiş zulümleri
Ölmeliydi bizdeki gayri ihtiyari değişim
Satın alınmaların gönüllü olduğu çağda
Ezildikçe onuru haram yememişlerin
Ol kelime-i isyan şiddetiyle buyurun:
Bu işin bir oluru, olmayacak kardeşim!
Ey düvel-i muazzama, görünmez zırhım sağlam!
Hayır! Hiç kimse için istavroz çıkaramam!
M. Sadi KARADEMİR